Araştırma kapsamında, orta yaş ve üzerindeki 128 yetişkin iki yıl boyunca takip edildi. Dört kıtadan katılımcıların yer aldığı çalışmada, katılımcıların yaklaşık yüzde 70’ini kadınlar oluşturdu. Katılımcıların büyük bölümünün diz osteoartritiyle ilişkili kronik ağrı yaşadığı ya da bu risk grubunda bulunduğu belirtildi.
Gelişmiş MRI taramaları ve makine öğrenimi teknikleri kullanılarak her katılımcının “beyin yaşı” hesaplandı ve gerçek yaşlarıyla karşılaştırıldı. Psikolojik ve yaşam tarzı açısından en sağlıklı kombinasyona sahip kişilerin beyinlerinin, kronolojik yaşlarından sekiz yıla kadar daha genç göründüğü belirlendi.
Araştırmada, kronik ağrı, düşük gelir, düşük eğitim seviyesi ve sosyal dezavantaj gibi faktörlerin ise beynin daha yaşlı görünmesiyle ilişkili olduğu saptandı. Ancak araştırmacılar, zamanla bu olumsuz koşulların beyin yaşlanması üzerindeki etkisinin zayıfladığını, buna karşın olumlu yaşam alışkanlıklarının etkisinin daha güçlü ve kalıcı olduğunu vurguladı.
Sağlıklı beyin yaşlanmasıyla bağlantılı diğer davranışlar arasında sigaradan kaçınmak ve sağlıklı bir vücut ağırlığını korumak da yer aldı. Çalışmanın başındaki isimlerden Florida Üniversitesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Bölümü’nden Doçent Kimberly Sibille, sağlığı destekleyen davranışların yalnızca ağrıyı azaltmakla kalmadığını, aynı zamanda genel sağlığı anlamlı düzeyde güçlendirdiğini söyledi.
Araştırmanın bulguları Brain Communications dergisinde yayımlandı. Çalışma, kronik ağrı ya da uzun süreli sağlık sorunları yaşayan bireylerde bile ruhsal iyilik halinin ve yaşam tarzı tercihlerinin beyin sağlığı üzerinde önemli bir rol oynadığını gösteriyor.
Bu bulgular, kişilik özellikleri ile yaşam süresi arasındaki ilişkiyi inceleyen ayrı bir araştırmayla da örtüşüyor. Limerick Üniversitesi liderliğinde yürütülen ve yarım milyondan fazla kişinin verilerinin incelendiği analizde, nevrotikliğin erken ölüm riskini yüzde 3 artırdığı, buna karşılık düzenli ve sorumluluk sahibi olmayı ifade eden bilinçlilik özelliğinin ölüm riskini yüzde 10 azalttığı belirlendi. Extraversion yani dışa dönüklük de yüzde 3 daha düşük ölüm riskiyle ilişkilendirildi.
